dinsdag 1 december 2015

Long time ago

Up Down Up Down Up Down Up Down Up Down Up Down Up Down Up Down Up Down Up ...

Waarom heb ik zo'n gigantische stemmingswisselingen? Ik heb toch alles om gelukkig te zijn, waarom heb ik toch altijd die diepe dieptes? Okee er zijn ook hoogtes, soms zelfs hele hoge. Maar waarom duren deze altijd maar een paar uren, hooguit een paar dagen?
Het is zo vermoeiend om de hele tijd van hoog naar laag, van goed naar slecht, van het ene uiterste naar het andere uiterste te gaan ...

Het is weer heel lang geleden dat ik nog geschreven heb. Waarom? Geen idee. Ik ben zo wispelturig dat ik helemaal in de war ben. Ik ben sinds vorige week vrijdag ontslagen uit het ziekenhuis omdat ik me al een aantal dagen heel goed voelde en het beduidend beter ging dan toen ik 8 weken geleden binnenkwam. Ik was superblij dat ik weg mocht uit het ziekenhuis, want ik was het daar zo beu. Ik heb me thuis een aantal dagen heel gelukkig gevoeld, de dagen vlogen voorbij. Ik dacht dat het geluk me weer toelachte, maar vandaag heb ik weer een slechte dag. Het komt gewoon uit het niets, of dat lijkt allesinds zo.
Het is 2 weken geleden, na 5 maanden, gedaan geraakt met mijn vriend. Ik was heel verdrietig, maar had het wel zien aankomen. Een week later had ik al een nieuw lief.. Waarom doe ik dat toch? We kenden elkaar al 3 weken en het klikte, ik voelde mij goed bij hem en werd verliefd. Was het om mijn verdriet te vergeten? Ik weet het niet. Sommige momenten heb ik spijt dat ik met hem iets ben begonnen, andere momenten voel ik mij dolverliefd. Al die momenten en gevoelens slaan zo snel over naar weer iets anders. Ik heb het gevoel dat ik mezelf bedrieg, mijn eigen gevoelens negeer. Maar vooral ik ben aan het spelen met iemand anders zijn gevoelens en dat wil ik absoluut niet. Ik weet dat hij volledig voor mij wil gaan, maar dit is precies niet wederzijds. Ik wil hem niet kwetsen. Wat heb ik toch weer gedaan? Moet ik hiermee doorgaan, of moet ik de relatie stoppen? Ik weet het gewoon niet.
Ik heb zo'n nood aan een goed gesprek, was mis ik nu mijn begeleiders in het ziekenhuis toch. Ik had het niet verwacht, ik was zo blij dat ik weg was en nu zou ik alles doen om gewoon even te kunnen praten met een van hen. Het is allemaal zo moeilijk en ik weet niet meer wat ik voel, wat ik wil, wat ik moet doen.

Ellendig...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten