You have made me unhappy, 

made my life so difficult
You did things I can never forget and live with
I want to do everything to be happy,  I will fight
but thoughts about you and about what happened will never stop.

  


Gaat het verdriet dan ooit nog stoppen? Hoe lang moet ik nog verdrietig zijn en uren aan een stuk huilen? 
Het komt wel zeggen mensen dan, je moet nog even doorzetten, je moet door de zure appel heen, je heb al een hele weg afgelegd, je komt er wel, ...  
Dingen die ik 100 keer opnieuw te horen krijg van mensen, heel goed bedoeld. Maar het maakt mij alleen nog verdrietiger want ik ben al heel lang aan het doorzetten, ik heb al veel zure appels opgegeten en ik ben er nog steeds niet. 
Het lijkt allemaal eindeloos lang te duren en ik zie het licht op het einde van de tunnel niet meer. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Het enige wat ik wil is om gewoon een beetje blij te zijn, te kunnen genieten van leuke momenten, hoopvol te kunnen kijken naar de toekomst. 
Ik wel geen leven vol rijkdom en roem, ik wil gewoon een heel klein beetje gelukkig zijn.


Ik denk heel vaak aan de dood en aan zelfmoord, veel te vaak. Toch ben ik er bijna zeker van dat ik nooit echt zelfmoord zou plegen. Er zit een klein vechtertje in mij dat niet wil opgeven, maar het wordt allemaal toch wel ontzettend moeilijk.

 Zijn er onder jullie nog mensen die vechten tegen een depressie? Of mensen die dit gevecht al gewonnen hebben?  Ik zou zo graag willen weten hoe anderen dit hebben gedaan omdat ik blijf hopen dat er toch weer een nieuw lichtpuntje komt. 

Britt