http://www.een.be/programmas/koppen/jong-en-depressief
Heel herkenbare reportage over depressie.
Gigantische huilbuien, veel verdriet, dingen die je vroeger vanzelf kon en nu een gigantische hoop zijn, doen alsof alles goed gaat terwijl je jezelf nog nooit zo slecht hebt gevoeld, jezelf niet voelen passen in de maatschappij, ...
Ik vraag mezelf zo vaak af waarom ik mezelf zo droevig voel en waarom dagdagelijkse dingen niet meer lukken. Ik ben zo uitgeput en toch doe ik niet veel meer dan slapen. Ik kan zelf amper begrijpen hoe het zo ver is kunnen komen. De enthousiaste, spontane, opgewekte Britt die ik eerst was, daar blijft gewoon niks meer van over. Waarom ben ik zo moe, zo uitgeput, zo suf en lijkt er niks te lukken.
Vandaag ben ik in de namiddag een paar uurtjes gaan babysitten, iets wat ik normaal heel graag doe en ook energie geeft. Ik ken deze kinderen al 5 jaar en vind ze echt geweldig. Na een paar uur met hen, voelde ik me zo uitgeput, net alsof ik 3 weken niet geslapen had.
Het zijn zo'n kleine dingen, die vroeger vanzelfsprekend waren en nu amper nog lukken. Dat maakt mij nog veel droeviger en het voelt ook als een falen.
Ik vraag mezelf zo vaak af waarom ik er nog ben, er blijft toch niks meer van mij over en ik heb er ook gewoon echt geen zin meer in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten