Ik ben vandaag naar het JAC (jongerenadviescentrum) geweest voor een tweede gesprek. Ik heb een aantal weken geleden contact opgenomen met het JAC omdat ik al heel lang vond dat de begeleiding bij het centrum waar ik dagtherapie volg niet voldoende voor mij is, zeker niet op dit moment. Vandaag had ik dus het tweede gesprek in het JAC, ik heb veel kunnen vertellen over hoe ik mij voel dus ik vond het wel een goed gesprek. Maar de hulpverlener waar ik mee had gepraat maakt zich zorgen over mij. Ik begrijp ergens wel waarom ze zich zorgen over mij maakt, ik sprak veel over het gevoel dat ik er niet meer wil zijn, ik ben heel depri en zie het allemaal niet meer zitten, ik heb dwanggedachten, ik neem geregeld te veel medicijnen zodat ik even niet moet nadenken. Ik besef dat dit ernstige dingen zijn en ben zelf ook heel bang, maar het feit dat er nu weer iemand bezorgd is over mij, maakt mij nog angstiger. Gaat het dan echt zo slecht met mij dat ook hulpverleners het niet meer betrouwen? Dat vind ik echt een hele enge gedachten want het zijn net zij die mij nog hoop geven op verbetering.
Ik was vorige week bij mijn huisarts geweest en ook zij maakte zich veel zorgen en heeft gebeld met het centrum waar ik dagtherapie volg om haar bezorgdheid te delen. De huisarts belde mij vandaag weer op om te vragen hoe het gaat en om te zeggen dat ik echt moet blijven praten en moet blijven hulp zoeken. Maar het word allemaal te zwaar en te veel voor mij en als hulpverleners dan nog eens constant zeggen dat ze zich zorgen om me maken dan voel ik me alleen nog maar hopelozer.
Wat moet ik toch doen om weer beter te worden?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten